Τα τραύματα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτά χωρίς απώλεια δέρματος και σ’ αυτά με απώλεια δέρματος.

Ο υγιής οργανισμός αντιδρά σε κάθε τραυματισμό με μια αλληλουχία προκαθορισμένων «μέτρων» που σκοπό έχουν την επούλωση. Από την στιγμή που κάποιος ιστός τραυματιστεί τότε ο οργανισμός θα προσπαθήσει να περιορίσει την περαιτέρω απώλεια αίματος και να αποφύγει την εισβολή παθογόνων μικροοργανισμών «κλείνοντας» το τραύμα όσο το δυνατόν συντομότερα. Αρχικά δημιουργείται ένα βύσμα από αιμοπετάλια που σταματά την απώλεια αίματος και ενεργοποιεί τη διαδικασία της επούλωσης. Η διαδικασία περνά από διάφορες φάσεις που συνολικά διαρκούν 6-12 μήνες, μέχρι την πλήρη επάνοδο των ιστών στο φυσιολογικό.

Ο πλαστικός χειρουργός που επιλαμβάνεται ενός τραύματος, προσπαθεί να αποκαταστήσει τους ιστούς στην πρότερη κατάστασή τους, καθαρίζοντας τυχόν νεκρώματα, και κλείνοντας το τραύμα με τη μικρότερη δυνατή τάση. Εάν υπάρχει μεγάλη απώλεια δέρματος και το τραύμα δεν μπορεί να συρραφεί απευθείας, μπορεί να προσπαθήσει να το κλείσει φέρνοντας ιστούς από άλλες περιοχές του σώματος με τη μορφή κρημνών ή χρησιμοποιώντας δερματικά μοσχεύματα. Εάν είναι αδύνατον να κλείσει το τραύμα, αυτό αφήνεται να επουλωθεί κατά δεύτερο σκοπό, με τη βοήθεια επουλωτικών υλικών και ειδικών επιθεμάτων που προάγουν την επούλωση.

Παράγοντες που επηρεάζουν την επούλωση
Η φυσιολογική επούλωση ενός τραύματος υπόκειται σε διάφορους παράγοντες που μπορεί να την επηρεάσουν με αποτέλεσμα καθυστερημένη επούλωση, μειωμένη μηχανική σταθερότητα της ουλής και ακόμη δύσμορφες ουλές. Από τους βασικότερους παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά την επούλωση είναι το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης και γενικά παθήσεις και προβλήματα που επηρεάζουν την αιμάτωση της περιοχής του τραυματισμού.